Μπράντλεϊ, Φράνσις Χέρμπερτ

(Francis Herbert Bradley, Κλάπχαμ 1846 – Οξφόρδη 1924). Άγγλος νεοεγελιανός φιλόσοφος. Έζησε την εποχή που ο εμπειρισμός δεχόταν τις επιθέσεις των οπαδών του Καντ και του Χέγγελ, και στα πρώτα έργα του επέκρινε τον ωφελιμισμό του Μιλ και τον ψυχολογικό συνειρμό. Η φήμη του όμως στηρίζεται κυρίως στο έργο του Φαινόμενο και πραγματικότητα (Appearence and Reality, 1893), στο οποίο τονίζει την αντιφατικότητα και την ακατανοησία του κόσμου της εμπειρίας οδηγώντας στον μέγιστο δυισμό μεταξύ απόλυτου και φαινόμενου. Εφόσον η πραγματικότητα και επομένως και η αλήθεια δεν μπορούν να είναι αντιφατικές, ταυτίζονται στο απόλυτο, που νοείται ως άπειρη συνείδηση που ενώνει και εναρμονίζει τις αντιφάσεις της περατής ύπαρξης. Στις αρχές του 20ού αι. ο λογικός σκεπτικισμός του θα επηρέαζε τη σκέψη του Ράσελ και του Μουρ, των μεγαλύτερων επικριτών της εγελιανής διαλεκτικής.